Dlaczego wierzymy w schabowego, dlaczego flaczki są dla nas siódmym cudem świata, a robaków do ust już nie weźmiemy? Tego w rozmowie z Robertem Makłowiczem dowiedziała się nasza dziennikarka Ada Romanowska. Rozmawiali o tym, że w kuchni nie ma tabu, tylko powinien rządzić smak.

Mógł zostać księgowym, ale wybrał zawód aktora. Świetnie liczy w pamięci, bo trenował na czarnych tablicach rejestracyjnych. Mimo wszystko firma na jego usługach szybko by splajtowała. Z aktorem Zbigniewem Zamachowskim rozmawia Ada Romanowska.

Gdy napisze nową piosenkę, od razu idzie do żony. Ona zawsze ocenia go jako pierwsza. I to od 28 lat! 4 lutego obchodzili rocznicę ślubu. Czasami dla niej śpiewa. Ale oszalał dla niej nie przez oczy zielone, bo Danusia ma oczy... brązowe. Z Zenkiem Martyniukiem, królem disco polo, rozmawia Ada Romanowska.

Pani Janina mieszka w domu, który w każdej chwili może się zawalić. Za budynek odpowiedzialna jest gmina Dźwierzuty. Ale, jak twierdzi kobieta, urzędnicy nawet nie wchodzą do środka. Ostatnio w czasie burzy zawalił się sufit. A co jeśli cały dom runie? Kto weźmie za to odpowiedzialność?

Sprawdziłam, czy zawód żebraka to dobry interes. Nawet nie przeszkodziła mi w tym kampania policji i straży miejskiej przeciwko żebraniu. W ciągu godziny zebrałam 50 zł. Gdybym na ulicy spędziła miesiąc, dostałabym więcej niż wynosi średnia krajowa.

Wygrali walkę z koronawirusem. Ale po chorobie też walczą o normalność. Muszą pokonać zmęczenie, luki w pamięci i na nowo uczyć się oddychać. Pomaga im w tym oddział rehabilitacji pocovidowej, który działa przy Samodzielnym Publicznym Zespole Gruźlicy i Chorób Płuc w Olsztynie.

Nie interesuje mnie kultura jako kelnerowanie ideologiom — mówi Mariusz Sieniewicz, który trzy lata temu objął stanowisko dyrektora Miejskiego Ośrodka Kultury w Olsztynie. Właśnie kończy mu się kadencja. Czy zostanie przedłużona? Zanim poznamy decyzję ratusza, podsumujmy ten czas.

Komu w drogę, temu czas. Dlatego umówiliśmy się na spacer z Piotrem Sołoduchą, wokalistą grupy Enej. Wrócił wspomnieniami w czasy, kiedy był małym chłopcem. Grał w piłkę i jadł ciepły chleb. Ale wybiegł też w przyszłość. Tę najbliższą, świąteczną.

Nie zamieniłaby swojego życia na inne. Jest szczęśliwa, ale… modli się o to, żeby jej córka Ania zmarła przed nią. Bo Ania ma zespół Downa i dziś wcale nie jest wiecznym dzieckiem. Ma 42 lata i… jest starsza od swojej matki.

Tu jest chaos. Tu dzieci krzyczą — tak o oddziale onkologii dziecięcej szpitala dziecięcego w Olsztynie mówi jedna z matek. Postanawia przerwać milczenie i walczyć o lepsze warunki leczenia. Nie jest w tym sama.

Przyglądając się zawartości śmietników można też poznać zwyczaje zapełniających je ludzi. Część z nas zresztą wyrzuca śmieci gdzie i jak popadnie, część jest zdyscyplinowana. Od czego to zależy? Spróbowaliśmy znaleźć odpowiedź. Sprawdziliśmy śmietniki w dwóch dzielnicach Olsztyna. I starliśmy się wyciągnąć wnioski.

Gdy rozmawiamy, Roman Witt, z zawodu tapicer, jest w okolicach Lionu we Francji. Z Olsztyna wyszedł 14 czerwca. Idzie cały czas piechotą do Santiago de Compostela. Idzie po szczęście, które i tak znalazł już w drodze.

Straszne jest życie, gdy jest się dorosłym. Dlatego najlepiej być dzieckiem. Z wielką ilością zabawek — o tym, co ważne w Dniu Dziecka opowiadają dzieci z Przedszkola Miejskiego nr 1 w Olsztynie.

Mają już dość podrzucanych śmieci: po remontach, porządkach czy naprawach samochodów. Mieszkańcy jednej z olsztyńskich kamienic rocznie za ich wywóz płacą z własnej kieszeni. I to spore kwoty.

To jest opowieść o męskiej przyjaźni. I o kobiecie, która jest po czterdziestce i ma na imię Renia. Pochodzi z Francji, ma cztery koła i kierownicę. Marcin Pietrzak dzięki niej przejechał kawał Europy z synem Maksem. Ale nie udałoby się to, gdyby nie Mirek, spec do klasyków.

To miały być wakacje ich życia. Dla wielu pierwsze wyjazdowe. Dzieci z Warmii i Mazur pojechały do Okuninki na kolonie finansowane przez Kuratorium Oświaty w Olsztynie. Na miejscu… musiały myć toalety szczoteczkami do zębów i zmagać się z robactwem.

— Nieważne jest, czy widzisz, czy nie, ale jak radzisz sobie w życiu — uważa Marcin Lisowski, który jest niewidomy. Mieszka w Olsztynie. W tym, że nie widzi... nie widzi problemu. 15 października obchodzimy Międzynarodowy Dzień Białej Laski.

Kto ukradł psa? Pani Halina z okolic Biskupca twierdzi, że zrobił to sąsiad i od trzech lat go przetrzymuje. Zgłosiła sprawę policji. W odpowiedzi usłyszała, że kradzieży winny jest... jastrząb albo lis.

Nieszczęścia chodzą parami? Nawet jeśli, to windy nie działają klatkami. Dosłownie — mieszkańcy nowego osiedla przy ul. Wilczyńskiego w Olsztynie zmagają się z awaryjnymi windami od początku. Psują się, jakby się zmówiły. We wszystkich blokach. A co tak naprawdę jest powodem?

Śmieci to… śmierdząca sprawa. A segregacja to wielki znak zapytania. Warto? Nie warto jej robić? I czy da się skontrolować, kto segreguje naprawdę, a kto tylko udaje? I czy służby, które się zajmują odbiorem odpadów, robią to porządnie. Sprawdziłam, jak to wygląda w Olsztynie.

Na tym oddziale matki nie płaczą. Nawet jeśli chcą krzyczeć z rozpaczy. Tu uśmiechają się, bo wierzą, że ta radość wyleczy ich dzieci. I trochę tak jest... Na oddziale onkologii i hematologii w olsztyńskim szpitalu dziecięcym życie wygląda inaczej. Onkologia.

Nasza dziennikarka, Ada Romanowska, weszła w skórę osiemdziesięcioletniej osoby. Dosłownie. Założyła specjalny kombinezon geriatryczny i spróbowała wyjść do sklepu, zrobić herbatę... Nie było łatwo.

Gdy wujek zobaczył jego niezwykłą moc, ukląkł i zaczął się modlić. Bo na jego piersi zawisł ciężki topór. Przyczepił się do ciała jak magnes. Jego autorytetem jest ksiądz Jerzy Popiełuszko, wujek przypominający z wyglądu mazowiecką wierzbę i lekarz z dzieciństwa.

Krzysztof Skiba: Jeśli chcesz uniknąć demencji starczej, uprawiaj dużo seksu, spotykaj się z ludźmi i rób dobrze innym. A jeśli chcesz pić, nie rób tego w samotności. Tylko w towarzystwie schodzi ciśnienie. A przede wszystkim nie wierz politykom.

Dzięki Jezusowi może być dobry dla swojej żony i dzieci. On go prowadzi, podaje mu rękę. Jak to możliwe? Mówi, że to wiara czyni cuda. Dzięki niej chce też pomagać ludziom. W Aleppo, w Warszawie. Wszędzie. Z Darkiem Malejonkiem, muzykiem, rozmawia Ada Romanowska